Cykoria podróżnik
Orbisem po w miedzach i polach
Cykoria podróżnik (Cichorium intybus L.), kuzyn astra w stanie dzikim zamieszkuje całą Europę, zawędrował nawet do Ameryki Północnej, pospolicie występuję na obszarze całego kraju. Zamieszkuje najchętniej ugory, miedze dorasta nawet do 120 cm, posiada niebieskie kwiaty , sporadycznie można spotkać egzemplarze z białymi lub różowymi. Roślina bardzo ekspansywna, stąd w nazwie podróżnik, a okres kwitnienia to lipiec i sierpień.
Surowcem zielarskim z tej rośliny jest korzeń, który zawiera inuliny (49%) tj. substancji podobnej do skrobi, rozpuszczającej się w gorącej wodzie i o właściwościach antyseptycznych ale znajdziemy w nim również związki gorzkie, cholinę, cukry redukujące, tłuszcze, garbniki, substancje śluzowe, gorzki sok mleczny oraz mikroelementy i witaminy B, C, P, PP. Napar z korzenia cykorii stosuje się do leczenia stanów nieżytowych żołądka i dwunastnicy, dobrze działa na woreczek żółciowy. Mieszanka korzenia cykorii z dodatkiem mniszka lekarskiego i kopru daje w tym wypadku najlepsze efekty.
Cykoria bardzo dobrze sprawdza się w leczeniu stanów lekowych, bezsenności. Należy sporządzić z korzenia tej rośliny (1 łyżeczkę rozdrobnionego korzenia zalewamy zimną wodą, następnie podgrzewamy aż do zagotowania, odstawiamy pod przykryciem do naciągnięcia. Po przecedzeniu należy pić na czczo trzy czwarte szklanki rano i przed spaniem. Tynkturę z korzenia cykorii używa się do leczenia odrętwień mięśni po przez nacieranie chorych miejsc dwa do trzech razy w ciągu dnia. Nalewkę z cykorii sporządza się zalewając jedną część korzenia cykorii 5 częściami spirytusu 70% na okres 10 dni.
Mielony korzeń cykorii używany jest jako dodatek do tzw. kawy zbożowej.
Byś nie krążyła po miedzach życia ponieważ to zatruwa życie.
[like]